Mijn collega Mukunda Kaushik heeft een nieuw rapport gepubliceerd over de toekomst van methanol, een zeer actueel onderwerp voor chemische bedrijven, omdat methanol wordt gepositioneerd als een belangrijke koolstofarme grondstof voor de toekomst van de industrie. Het rapport stelt vast dat elektrochemische productie van methanol (of e-methanol) ongeveer een orde van grootte duurder is dan conventionele grijze methanol. Geen geweldige plek voor de toekomst van je industrie! Maar groepen zoals het Internationale Agentschap voor Hernieuwbare Energie(IRENA) en de chemische industrie in het algemeen zijn nog steeds redelijk positief over e-methanol; ze verwachten duidelijk veel kostenverlaging in het komende decennium, en dit soort kostenverlaging van een orde van grootte is mogelijk. We hebben het onlangs gezien met lithium-ionbatterijen: Aan het eind van de jaren 2000 tot het begin van de jaren 2010 kostten lithium-ionbatterijen meer dan USD 1.000/kWh; tegenwoordig liggen ze rond of zelfs onder USD 100/kWh. Hetzelfde geldt voor zonne-energie op nutsschaal; de kosten zijn tussen 2010 en 2020 met ongeveer 85% gedaald. Kan e-methanol dat succes herhalen? Dat zou kunnen, maar ik denk dat methanol op een paar belangrijke manieren verschilt van lithium-ionbatterijen (of zonne-energie):
- Er is geen markt voor het opschalen van methanol. Zowel lithium-ionbatterijen als zonne-energie hadden initiële markten die niet zo kostengevoelig waren als hun uiteindelijke doel - respectievelijk consumentenelektronica en zonne-energie op daken. Deze toepassingen maakten initiële commercialisatie mogelijk vóór de grote kostenverlagingen. Er is geen equivalent voor methanol; de vraag is overwegend geconcentreerd in chemische toepassingen. Het is mogelijk dat er enkele kleinschalige brandstoftoepassingen voor methanol zijn waarbij er een aanzienlijke "groene premie" zal zijn, maar ook daar is de vraag sterk geconcentreerd.
- Elektrische voertuigen (EV's) zijn gewoon beter dan de gevestigde technologie, op een manier die e-methanol niet is. EV's zijn een fundamenteel superieur platform; de combinatie van hoogrendement elektromotoren en regeneratief remmen betekent dat EV's zelfs in het begin van de jaren 2010 een veel betere brandstofefficiëntie boden (de metriek die toen van belang was). We produceren nu al EV's die beter en goedkoper zijn dan voertuigen met verbrandingsmotoren en er is nog genoeg ruimte voor verdere verbeteringen. Methanol is echter een commodity, dus e-methanol heeft dit prestatievoordeel ten opzichte van conventionele methanol niet. De gedistribueerde productie van e-methanol is niet zo'n voordeel als bij zonne-energie. Elektriciteit heeft veel kleinschalige, gedistribueerde vraaglocaties, terwijl de vraag naar methanol geconcentreerd is.
- E-methanol moet grijze methanol mogelijk verdringen. E-methanol is een commodity; het wil grijze methanol verdringen, dat al op miljoenen-ton schaal wordt geproduceerd. Voorspellingen van IRENA laten zien dat a) de vraag naar methanol supersterk zal groeien en b) dat e-methanol zal worden toegevoegd aan het bestaande aanbod van grijze methanol. Ik denk dat er op beide fronten reden is om sceptisch te zijn; recycling vormt een reële bedreiging voor de vraag naar methanol voor methanol-naar-olefine-processen (de belangrijkste bron van vraaggroei in het afgelopen decennium), en ik ben er niet van overtuigd dat een groeipercentage van 5,5% de komende 25 jaar houdbaar is. Als methanol de wereldwijde energiedrager wordt, is zo'n groei mogelijk, maar dat is een grote 'als'; methanol kan heel gemakkelijk overbevoorraad raken, waardoor de prijs daalt en e-methanol nog minder concurrerend wordt.
Dat gezegd hebbende, er is nog een andere kant van dit argument: een enorme zak geld. Het valt niet te ontkennen dat de overheidssteun voor de waterstofeconomie in het algemeen (waar methanol een onderdeel van is) veel sterker is dan voor de schaalvergroting van EV of zonne-energie. Het feit dat methanol een grondstof is, betekent ook dat de prijs de belangrijkste drijfveer is, een factor waar directe subsidies vrij goed in zijn, terwijl consumenten die EV's gaan gebruiken moeten nadenken over veranderingen in hun gewoonten en de beschikbaarheid van oplaadinfrastructuur enzovoort. De keerzijde hiervan betekent dat het opschalen van e-methanol waarschijnlijk vooral een politieke kwestie zal zijn: Vanwege de huidige kosten zal het alleen worden opgeschaald als de subsidies worden voortgezet en versterkt.
In 2015 hielp ik bij het schrijven van een rapport over de toekomst van de auto-industrie dat heel nauwkeurig bleek te zijn; doordat mijn collega's begrepen dat elektrificatie de toekomst van de auto-industrie was, kon ik gemakkelijk een heleboel andere nauwkeurige voorspellingen doen over de toekomst van de vraag naar materialen. De toekomst van methanol voelt vergelijkbaar - als we dit kunnen begrijpen, worden veel andere voorspellingen veel eenvoudiger. Ik wil niet zijn zoals de mensen die in 2014 spotten met batterijen, maar op dit moment maken de gecombineerde factoren van hindernissen bij de invoering, regelgevingsrisico's en algemene vragen over de vraag me sceptisch dat e-methanol de toekomst van de chemische industrie is.
