De strijd van Verra toont de risico's en beperkingen van koolstofcompensatie aan

Opgenomen door:

Geschreven door:

Senior directeur en hoofdanalist

Vorige week stapte David Antonioli, CEO van Verra, op wegens groeiende controverse over de kwaliteit van de door het bedrijf geverifieerde CO2-compensaties. Verra - dat actief is op de vrijwillige koolstofmarkt - is beschuldigd van het accrediteren van koolstofcompensaties die de koolstofuitstoot niet noemenswaardig verminderen. 2023 is getekend door slechte pers: In januari beweerde een onderzoek van de Guardian dat slechts 6% van Verra's credits voor bosbouw de koolstofuitstoot op een geloofwaardige manier verminderden; in maart werden projecten op land in Noord-Kenia onder de loep genomen vanwege beweringen dat ze niet voldeden aan de regels van Verra. Sommige bedrijven zoals Gucci, die koolstofkredieten kochten met behulp van Verra's certificeringen, hebben sindsdien hun beweringen over koolstofneutraliteit laten vallen. Wat betekent dit voor Verra, carbon credits en bedrijven die ze willen gebruiken?

Fatale fouten in de bosbouw

Als reactie op deze problemen is Verra begonnen met het bijwerken en standaardiseren van de regels en praktijken voor op bosbouw gebaseerde koolstofcredits. Het probleem is echter groter dan de standaarden: Zoals we hebben besproken in het rapport Going Carbon Negative, zijn credits uit de bosbouw gevoelig voor natuurrampen zoals branden en is het moeilijk om de hoeveelheid koolstof die daadwerkelijk wordt geabsorbeerd als resultaat van een project nauwkeurig te kwantificeren. Bovendien zijn veel van Verra's methodologieën gebaseerd op het vermijden van ontbossing in plaats van bebossing of nieuwe aanwas van bossen. Credits die gebaseerd zijn op het vermijden van ontbossing zullen altijd verdacht zijn, omdat het moeilijk te zeggen is wat er gebeurd zou zijn zonder de credits. Deze factoren maakten credits op basis van bosbouw een van de meest riskante benaderingen die we in het rapport hebben beoordeeld; deze mislukkingen waren eigenlijk slechts een kwestie van tijd.

Mismatches tussen risico en beloning

Gucci had kunnen voorkomen dat ze haar beweringen over koolstofneutraliteit had moeten intrekken als ze de risico's van de koolstofkredieten die ze kocht goed had ingeschat. Kering - de multinational die eigenaar is van Gucci - had een voetafdruk van Scope 1, 2 en 3 emissies van 2,4 Mton eCO2 in 2022. Gucci vertegenwoordigt ongeveer de helft van de inkomsten van Kering; ervan uitgaande dat Gucci ook de helft van zijn uitstoot vertegenwoordigt, had het bedrijf zijn voetafdruk kunnen compenseren voor ongeveer 170 miljoen USD (tegen 140 USD/ton) met kredieten met een zeer laag risico uit koolstofgebruik in cement. Hoewel dit een aanzienlijke kostenstijging zou hebben betekend (Gucci betaalde waarschijnlijk tussen USD 5 en USD 50 voor zijn compensatie), had Kering de kosten kunnen dragen: het gaf in 2021 en 2022 ruwweg EUR 1,3 miljard uit aan het terugkopen van aandelen; Gucci had ruwweg EUR 3,7 miljard aan inkomsten. Het is mogelijk dat die credits niet beschikbaar waren toen Gucci zijn programma lanceerde, maar het had ook die beweringen van neutraliteit niet kunnen doen. Als het iets meer had geïnvesteerd, had Gucci zijn positie als koploper op het gebied van duurzaamheid kunnen behouden. In een reputatie-intensieve business als luxe mode, kan Gucci's onnodige beslissing om te bezuinigen nadelig uitpakken.

De tweelingverhalen van Verra en Gucci benadrukken de noodzaak voor bedrijven om een duidelijk beeld te hebben van de risico's van CO2-compensaties - zowel vanuit het oogpunt van procesrisico's als vanuit het oogpunt van reputatierisico's. Compensaties zijn hulpmiddelen voor bedrijven met beperkte mogelijkheden om te investeren in directe decarbonisatie. Compensaties zijn hulpmiddelen voor bedrijven met beperkingen in hun mogelijkheden om te investeren in directe decarbonisatie, geen vervanging voor een langetermijnstrategie om netto nul te bereiken. Gucci heeft een programma om zijn eigen activiteiten koolstofarm te maken; hoewel het veel moeilijker is om dat naar de toeleveringsketen te brengen dan credits te kopen, is het duidelijk noodzakelijk op de lange termijn. 

De Lux Koolstofcredit Portfolio Tool laat zien hoe je carbon credits kunt gebruiken als integraal onderdeel van de netto-nul-strategie en -routekaart van een bedrijf.

Doe mee!

De Lux Forums zijn een uitgelezen kans voor besluitvormers op het gebied van innovatie om meer te weten te komen over consumenteninzichten, wetenschap en technologie die nodig zijn om mensgerichte innovatie mogelijk te maken.

Wat wil je vandaagonderzoeken?