Tijdens het Lux-debat begin mei debatteerden twee teams over de stelling "Duurzaamheid is de vijand van groei". Hoewel de termen "duurzaamheid" en "groei" elk ruimte voor interpretatie laten, gingen beide teams uit van de VN-definitie van duurzaamheid als "opties behouden en voldoen aan de behoeften van het heden zonder de behoeften van de toekomst op te offeren". Over de definitie van groei was men het echter niet eens.
Dit punt is de moeite waard om verder over na te denken, aangezien de vraag "Wat is groei?" en "Wat is goede groei?
Het rode team, het team dat het eens is met "Duurzaamheid is de vijand van groei", stelt dat groei strikt genomen "het streven naar financiële winst" betekent. Voor bedrijven wordt dit weerspiegeld in de groei van de jaarlijkse winst. Voor naties komt dit tot uiting in de groei van het bruto binnenlands product (BBP). Het rode team wees op financiële excessen, die symbool staan voor status, prestaties of de "trofeeën" waar de mensheid altijd al mee pronkte. Het rode team stelde verder dat we als wereldwijde samenleving moeten afstappen van het systeem van financiële groei dat geen rekening houdt met toekomstige generaties.
Het groene team, dat de stelling "Duurzaamheid is de vijand van groei" verwerpt, weerlegt niet de definitie van het andere team van financiële winsten als basis van groei, maar verwerpt het idee van groei op de korte termijn. In plaats daarvan benadrukten de groene teams de behoefte aan langetermijn- of duurzame groei door het verbruik van hulpbronnen te beperken als middel om te overleven en zich goed te voelen. Met andere woorden, deze groeimetriek kan worden teruggebracht tot de beschikbaarheid van hulpbronnen, het verbruik van hulpbronnen en levenskwaliteit. Tijdens het hele debat gebruikte het groene team de woorden "welzijn" en "mensheid", wat in tegenspraak was met de focus van het rode team op financiële winsten en trofeeën als resultaat van de menselijke natuur. Het groene team vergeleek de huidige wereldwijde klimaatcrisis met de ineenstorting van de samenlevingen op Paaseiland in de 17e eeuw, die werd veroorzaakt door buitensporige extractieve "groeipraktijken" zonder de implicaties te begrijpen. Het groene team stelde verder dat "de mensheid wordt geconfronteerd met haar eigen diverse reeks van zelf veroorzaakte extreme scenario's die een uitdaging vormen voor ons vermogen om te groeien en te gedijen".
Tijdens het Lux-debat was er geen echte overeenstemming over de definitie van groei. Beide partijen waren het erover eens dat als er geen veranderingen plaatsvinden in het mondiale systeem, er geen groei mogelijk is, ongeacht de definitie van groei waarover gediscussieerd wordt. In plaats daarvan was men het erover eens dat in elk toekomstig "business-as-usual" scenario er enorme risico's zouden zijn voor elk van deze maatstaven van "groei" als er niets zou worden gedaan.
Uiteindelijk kwam het groene team als winnaar uit het debat met hun stelling "Duurzaamheid is NIET de vijand van groei" en terecht. Systematische verandering door klimaatmitigatie en -adaptatie is cruciaal voor het overleven van gemeenschappen en zelfs voor de groei van het BBP; sommigen, zoals het International Panel on Climate Change, hebben ernstige gevolgen voorspeld voor de wereldeconomie op de lange termijn als er niets wordt gedaan. Dit sluit aan bij het argument van het groene team tijdens het debat over de "verborgen kosten van niets doen" en ongecontroleerde uitstoot van broeikasgassen, die momenteel niet worden meegenomen in kortzichtige berekeningen van het BBP. Doorgaan met onbeperkte groei zal ontegenzeggelijk leiden tot gevolgen van klimaatverandering waar de samenleving slecht op is voorbereid, zoals enorme financiële kosten voor bedrijven of de kosten van mensenlevens, levenskwaliteit of levensverwachting. Vergelijkbaar met de analogie van het groene team met Paaseiland, bevindt de wereld zich op een punt van ongecontroleerd gebruik van hulpbronnen en onbeperkte "groei", waarbij de groeisnelheid een interessantere maatstaf kan zijn om te onderzoeken.
Een punt dat het uitpakken waard is, is het idee van degrowth of de groeisnelheid. Het idee van ontgroeiing vereist een verschuiving naar langzame groei op de lange termijn in plaats van de snelle groei op de korte termijn waaraan ons systeem en onze economie gewend zijn geraakt, zoals het rode team heeft gezegd. Dit idee van degrowth, of het zich nu manifesteert als financiële winst of bevolkingsomvang, is niet bedoeld om de groei af te remmen, maar om de groei te vertragen en de consumptie van hulpbronnen en bevolkingsgroei te beperken tot een duurzamer niveau. Eenvoudiger gezegd, het veranderen van de helling van de groei is de sleutel tot duurzaamheid. Het vertragen van de groei vereist een verschuiving van maatschappelijke waarden, van winst op de korte termijn naar prioriteit voor het milieu, hulpbronnen en het overleven van de mensheid op de lange termijn.
Welke lessen moeten innovatoren uit dit debat trekken? Ze moeten inzien dat ze innovaties niet alleen moeten nastreven en beoordelen op basis van financiële criteria, maar ook op basis van hoe ze bijdragen aan het algehele welzijn op de lange termijn. Dit vereist de ontwikkeling van nieuwe maatstaven, nieuwe processen, nieuwe vormen van samenwerking en nieuwe mogelijkheden voor hun teams - maar deze veranderingen zijn de zekerste manier om ervoor te zorgen dat innovators bijdragen aan groei die echt duurzaam is voor de huidige en toekomstige generaties.