ความคาดหวังที่เปลี่ยนแปลง: วิกฤตกําลังสร้างบรรทัดฐานและความรู้ใหม่ภายในฐานลูกค้าของคุณอย่างไร

ทุกธุรกิจมีความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบระยะยาวของการระบาดใหญ่นี้ต่อผู้บริโภคของพวกเขา แต่ส่วนใหญ่พึ่งพาการวิจัยที่เน้นการวัดพฤติกรรมระยะสั้น ทําไม ทุกอย่างเกิดจากความโน้มเอียงของเราที่จะข้ามไปสู่ข้อสรุป ในฐานะมนุษย์เราถูกขับเคลื่อนไปสู่โหมดการคิดโดยอัตโนมัติซึ่งนักเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมและ Daniel Kahneman ผู้ชนะรางวัลโนเบลเรียกว่า "การคิดแบบ System 1" เมื่อเรานําเสนอข้อมูลใหม่เราจะเลือกใช้เส้นทางที่ง่ายที่สุดในการบรรลุข้อสรุปที่จําเป็น

ตัวอย่างเช่นหากคุณทํางานให้กับ บริษัท อาหารที่กําลังได้รับประโยชน์จากยอดขายที่เพิ่มขึ้นของสินค้ากระป๋องคุณมีแนวโน้มที่จะดูข้อมูลการขายในปัจจุบันและความคิดเห็นของลูกค้าเกี่ยวกับความกลัวในการซื้ออาหารสดที่ปนเปื้อนและสรุปว่า "แนวโน้ม" นี้จะดําเนินต่อไปได้ดีเกินกว่ากําแพงรอบนอกของการระบาดใหญ่นี้ ในทํานองเดียวกันหากคุณทํางานให้กับ บริษัท เครื่องแต่งกายที่กําลังทุกข์ทรมานอย่างมากมันง่ายที่จะคิดว่านี่เป็นจุดสิ้นสุดของถนนสําหรับแบรนด์ของคุณ

มุมมองเหล่านี้ไม่ถูกต้อง เพื่อให้เข้าใจว่าทําไมเราต้องย้อนกลับไปคิดถึงคําถามพื้นฐานที่เราพยายามตอบ เนื่องจากวัตถุประสงค์ของเราคือการทําความเข้าใจผลกระทบระยะยาวของการระบาดใหญ่ในปัจจุบันนี้ต่อความต้องการและพฤติกรรมของมนุษย์เราจึงต้องตระหนักว่าคําถามที่เราพยายามตอบเป็นหนึ่งในวัฒนธรรม (ความหมายที่เรากําหนดให้กับสิ่งต่าง ๆ รอบตัวเรา) มากกว่าพฤติกรรม (สิ่งที่เราทําหรือซื้อในปัจจุบัน)

เรามีแนวโน้มที่จะประเมินอัตราการเปลี่ยนแปลงสูงเกินไป

วัฒนธรรมเปลี่ยนแปลงช้า เพียงแค่มองไปที่ขบวนการสตรีนิยม แม้จะมีความตระหนักมากขึ้นเกี่ยวกับปัญหาและปัญหาที่ผู้หญิงต้องเผชิญทั้งที่บ้านและที่ทํางาน และการเติบโตของขบวนการสนับสนุนใหม่ๆ เช่น #MeToo แต่การแสวงหาความเท่าเทียมยังคงห่างไกลจากการเข้าถึงของผู้หญิงส่วนใหญ่ คุณอาจโต้แย้งว่าตัวอย่างนี้ไม่ได้ใช้มุมมองของผลกระทบของวิกฤตการณ์ที่สําคัญเช่นการระบาดใหญ่ครั้งนี้ ซึ่งผมจะเสนอหลักฐานเพิ่มเติม ผู้หญิงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองต้องแทนที่ผู้ชายในที่สาธารณะ (รับงานทํากระสุน ฯลฯ ) หลังสงครามพวกเขากลับมา - มากหรือน้อย - โดยเจตนา - ไปยังทรงกลมในประเทศหรือส่วนตัว ใครจะคิดว่าสงครามจะเปลี่ยนวัฒนธรรมมากพอที่จะเปิดประตูให้คนงานหญิงหรือแม้แต่สิทธิในการออกเสียงลงคะแนน มันแทบจะไม่ได้ ผลลัพธ์ที่คล้ายกันถูกจับโดย นักสังคมวิทยาชาวฝรั่งเศส Pierre Bourdieu ผ่านการวิจัยของเขา เขาพบว่าผู้คนกระทําในลักษณะที่สอดคล้องกับความเชื่อของพวกเขามาก เมื่อการบาดเจ็บเกิดขึ้นในขณะที่มันอาจเปลี่ยนพฤติกรรมระยะสั้น แต่ก็ไม่ค่อยมีผลกระทบอย่างมีนัยสําคัญต่อความเชื่อพื้นฐาน ซึ่งหมายความว่าหลังจากช่วงเวลาแห่งความบอบช้ําผู้คนมักจะทํางานหนักเพื่อกลับสู่ความรู้สึกของ "ความปกติ" ซึ่งสอดคล้องกับความเชื่อที่ยึดถือไว้ก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าความยาวของการบาดเจ็บจะส่งผลต่อปริมาณการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้น แต่เป็นวิวัฒนาการมากกว่าการประเมินใหม่

หากเราไม่สามารถทําตามเบาะแสที่ชัดเจนแล้วเราจะจําลองผลกระทบในอนาคตของวิกฤตนี้ได้อย่างไร?

วัฒนธรรมไม่มีอะไรนอกจากการให้ความหมายกับบางสิ่ง ดังนั้นหัวข้อเช่น "สุขภาพภูมิคุ้มกัน" จึงมีความหมายผ่านวิธีที่ผู้คนพูดถึง อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าสนใจที่ควรทราบคือเงื่อนไขที่ความหมายเหล่านี้เริ่มเปลี่ยนแปลงนั่นคือการสร้างและการสะสมความรู้ใหม่

พูดง่ายๆก็คือเมื่อผู้คนจํานวนมากพัฒนาความรู้เกี่ยวกับสุขภาพภูมิคุ้มกันคืออะไรและสมมติว่าบทบาทของโภชนาการในสุขภาพภูมิคุ้มกันความหมายรอบ ๆ หัวข้อเริ่มเปลี่ยนไป ซึ่งหมายถึงวัฒนธรรมและนิสัยของผู้คนเริ่มพัฒนาเมื่อพูดถึงเรื่องสุขภาพภูมิคุ้มกัน ในทํานองเดียวกันหากเราต้องคิดถึงผลกระทบในอนาคตของการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาต่อธุรกิจของเราเราต้องคิดก่อนว่าการระบาดใหญ่กําลังสร้างความรู้ใหม่ประเภทใดในหมู่ผู้ชมที่ซื้อผลิตภัณฑ์และโซลูชันของเรา เมื่อเราเริ่มระบุรูปแบบความรู้ใหม่เหล่านี้เราได้รับมุมมองที่จําเป็นมากและกรอบการทํางานง่ายๆที่เราสามารถสร้างสถานการณ์ในอนาคตที่เกิดขึ้นใหม่ที่แตกต่างกันซึ่งส่งผลกระทบต่อธุรกิจของเรา หากเราไม่ใส่ใจกับความรู้รูปแบบใหม่เหล่านี้เราจะไม่เพียง แต่พลาดโอกาสใหม่ ๆ ที่จะเกิดขึ้นผ่านวิกฤตนี้ แต่เราจะเสี่ยงต่อการสูญเสียอย่างมีนัยสําคัญต่อคู่แข่งที่ทํา

มันเป็นความรู้ใหม่ที่แปลเป็นพฤติกรรมใหม่และไม่ค่อยมีทางอื่น ๆ

ข้อความเดียวนี้จะทําหน้าที่เป็นแสงนําทางของคุณในมหาสมุทรแห่งความสับสนนี้และช่วยให้คุณสามารถขับเคลื่อนธุรกิจของคุณไปข้างหน้าโดยไม่จมอยู่กับข้อสรุปที่อาจให้บริการคุณทางอารมณ์ในวันนี้ แต่จะทําลายธุรกิจและอารมณ์ของคุณในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน